Eg er að fara heim á morgun, jibbí. Á bara eftir að pakka niður í töskur og svo er stefnan sett á Norðurpólinn. Í dag er ég mest megnis að þykjast vinna, en hápunktur dagsins er náttúrulega að fara á Return of the King, ef ég fæ miða! Í gær sá ég Bad boys 2 hjá Mike og Ali, þvílikt bull maður. Ein allra lélegasta mynd sem um getur, ætlaði bara aldrei að enda, það var eins og það væru þrjú mismunandi handrit af myndinni, þeir hefðu kannski bara betur gert svona Trilogíu eins og Lord of the Rings! Enda kannski við því að búast eftir að hafa lesið dóma um hana sem sögðu nokkurn veginn: Myndin er nógu vond til að láta gamalt fólk fara aldrei aftur fara í bíó og gera ungt fólk gamalt.

Elli sendi þennan líka fína link í commenti (nr. 9) við síðustu færslu (jamm ég kann líka Debet/Credit lingóið), þetta er hin margumtalaða grein Guardian um Kárahnjúkastórvirkjunarframkvæmdabúllshittið sem tröllriðið hefur Íslenskri þjóð síðustu misseri. Ég gæti eiginlega ekki verið meira sammála þessari grein og bara skil ekki hvernig í ósköpunum þetta gerðist. Gaman að sjá hvernig þeir fjölluðu um “Bláu Höndina” sem allir tala um nema þegar það eru kostningar, en þá gleymist hún algerlega. En greinin ýtir bara undir þá trú að ákvarðanir íslenskra stjórnvalda séu teknar af fólki sem hreinlega er ekki hæft til þess. Til dæmis, hér er ferill umhverfisráðherra okkar íslendinga Sivjar Friðleifsdóttur:

Stúdentspróf MR 1982. BS-próf í sjúkraþjálfun HÍ 1986. Sjúkraþjálfari hjá Styrktarfélagi lamaðra og fatlaðra 1986-1988. Sjálfstætt starfandi sjúkraþjálfari í Sjúkraþjálfun Reykjavíkur 1988-1995. Skip. 28. maí 1999 umhverfisráðherra, lausn 23. maí 2003. Skip. 23. maí 2003 umhverfisráðherra; jafnframt samstarfsráðherra Norðurlanda síðan 1999. Í stjórn Badmintonsambands Íslands 1984-1985. Í samstarfsnefnd Norræna félagsins og Æskulýðssambands Íslands 1986-1995. Í sambandsstjórn Æskulýðssambands Íslands 1988-1990. Í framkvæmdastjórn Norræna félagsins 1989-1995.Í bæjarstjórn Seltjarnarnesbæjar síðan 1990. Formaður SUF 1990-1992. Í framkvæmdastjórn Framsóknarflokksins 1990-1992. Í nefnd um velferð barna og unglinga 1992.
Alþm. Reykn. 1995-2003, alþm. Suðvest. síðan 2003 (Framsfl.). Umhverfisráðherra og samstarfsráðherra Norðurlanda síðan 1999. Utanríkismálanefnd 1995-1999, heilbrigðis- og trygginganefnd 1995-1999, félagsmálanefnd 1995-1999, sérnefnd um stjórnarskrármál 1996-1997.

Þarna fer greinilega hæfur sjúkraþjálfari, en hvern andskotann hefur það með umhverfismál að gera? Enda sýnir það sig, hún hefur tíðum haft stór orð um þessar framkvæmdir, sem oftast byrja á, “ég hef skoðað forsendur þessara virkjanaframkvæmda vandlega og komist að þeirri niðurstöðu að.....” Mér er hins nokk sama um hvaða niðurstöðu hún kemst að því þetta er hreinlega ekki í hennar deild. En menn hafa jafnan afsakaða hana með því að benda á að “hún sé svo vel klædd og myndarleg”, Think again. En svona eru nú stjórnmálin á Íslandinu góða. Hver veit nema heilbrigðisráðherrann sé næstur í röðinni?

Ég verð nú aðeins að monta mig af því að vera kominn með lítinn nafna, hann Lárus Ármann Kjartansson. Ég óska þeim Kjarra og Laufeyju innilega til hamingju með litla kútinn og þetta snilldarnafn. Maður getur náttúrulega ekki annað en fyllst stolti að heyra svona fréttir.
Í gær fór ég í bíó að sjá The Last Samurai með Tom Cruise. Hún var bara mjög góð, miklu betri en ég hafði gert mér vonir um. Myndin er svona í anda Braveheart, nema náttúrulega að hún gerist í Japan. Mæli eindregið með þessari ágætu mynd. Það er orðið býsna langt síðan maður hefur séð góða mynd úr hollýwúdd. Ég þarf aðeins að monta mig af því að ég sé The Return of the King þann 17. meðan hún er ekki sýnd fyrr en 26. heima á klakanum.
Svona til að venda kvæði mínu í kross þá fannst mér andskoti merkilegt að heyra hvað Landbúnaðarráðherran hafði um öryrkjana að segja: “Guð hjálpi þeim þeir vita ekki hvað þeir gjöra”, önnur eftirminnileg setning var að: “staða konunnar er fyrir aftan eldavélina”. Menn hafa tíðum rætt um Guðna sem “maður sem þorir að segja hlutina” osf., en mér finnst hann nú bara vera klassískt dæmi um 19. aldar sveitalubba, sem sér ekki yfir þúfurnar í túninu heima, hann fylgir þeirri aldahefð íslenskra stjórnmálamanna að vera vinur vina sinna, í versta skilningi þessara orða. Guðni er búfræðingur að mennt, eins og svo margir alþingismenn íslendinga í gegnun tíðina. Starfsferill hans er nokkurn veginn:

Formaður Umf. Baldurs í Hraungerðishreppi 1969-1974. Formaður FUF í Árnessýslu 1972-1975. Formaður kjördæmissambands framsóknarfélaganna á Suðurlandi 1979-1986. Formaður SUF 1980-1982. Í stjórn Hollustuverndar ríkisins 1982-1986. Í bankaráði Búnaðarbanka Íslands síðan 1990, formaður 1990-1993. Í stjórn Stofnlánadeildar landbúnaðarins 1990-1997, formaður 1990-1993. Formaður stjórnar Lánasjóðs landbúnaðarins 1998-1999. Í fulltrúaráði Sólheima í Grímsnesi 1990-1994. Í Þingvallanefnd síðan 1995.

Af þessu má sjá að hann hefur ansi lengi gegnt opinberum störfum, án efa í skjóli flokk síns. Rosalega hlýtur að vera einfalt að tilheyra stjórnmálaflokkum á íslandi, maður er eins og sagt er hér í USA, “set for life”. Án þess að setja nokkuð út á Búfræðinga, Lögfræðinga, eða samvinnuskóla-viðskiptafræðinga, þá þurfum við bara miklu meira úrval á Alþingi. Fólk með framsýn, sem hefur ferðast um heiminn og lært af öðrum menningarheimum, og með réttlætiskennd sem ekki er spillt frá barnæsku í uppeldisbúðum ungmennafélaga stjórnmálaflokkanna. Það er kominn tími til að það þurfi meira til en að tilheyra einhverjum félagsskap eda fjolskyldu til ad komast afram a Íslandi. Það er fáránlegt að fólk sem alið er upp í stjórnmálaflokkum geti beinlínis gengið í störf á vegum ríkisins alla sína ævi án þess að hafa neitt umfram annað fólk. Sjáið bara starfsferilinn hans Guðna, og hvað allt þetta hefur skilað okkur: Sveitalubba á þingi.

Það snjóar núna látlaust hérna í Íþöku, svaka stuð að vera kominn á vetrardekkin og sýna Könunum nokkra víkingatakta á Toyjotunni! Og svo náttúrulega bítur kuldinn ekkert á mann meðan það er nóg lýsi í ískápnum. Það er svona 15cm snór yfir núna og á að snjóa alla helgina. Afskaplega ómerkileg vika svo sem, mestmegnis bara að byrja upp á nýtt í greinarskrifum, gera gröf og svoleiðis. Síðan er ég búinn að vera vinna slatta í sleðanum fræga sem ég er að byggja fyrir myndavélina. Í gær bjó ég til undirstöðurnar, úr vinkiljárni. Ég fæ svo sem ekki marga punkta fyrir suðuhæfileika, byrjaði að æfa mig á TIG suðu sem er algerlega vonlaust að læra á einum degi, svo eitthvað vit verði í suðunum, og fór því bara yfir í MIG suðuna sem er hálfgert djók miðað við hinn möguleikann. Eftir nokkurt brask gekk þetta eftir og nú er bara að taka sig til og byrja að smíða sleðann og byrja að skjóta myndavélinni fram og aftur eftir vindgöngunum. Á fimmtudaginn var farið í Scrubs-night heima hjá Mike, sem býr einhverstaðar in the middle of nowhere. Það var sæmilegt challenge að komast þangað því það eru ekki allir á Subaru Outback. Scrubs er alger snilld, tvímælalaust besti þátturinn þessa dagana. Enda nokkurn veginn það eina nýja í sjónvarpinu, annars er það bara þessir þættir sem allir eru orðnir hundleiðir á: Friends, West Wing, ER og CSI. Ætli það sé ekki kominn tími til að fara að lesa Lord of the Rings bækurnar áður en maður fer á síðustu myndina. Svo verður maður náttúrulega að taka extendend version af báðum myndunum til að vera alveg með á nótunum, snilldarmyndir. Jæja komid nóg af engu, góðar stundir.

Eg er alltaf jafn slegin yfir thvi hvad thad er rosalega mikill munur a lifskilyrdum folks herna baedi a milli folks sem byr a landsbyggdinni og folks i borginni en einnig a milli ibua borgarinnar. Bara herna i Kirtipur er thetta mjog aberandi thar sem ad vid getum farid i sturtu a hverjum degi, thad er ad segja ef thad hefur verid sol thar sem ad vatnid
er hitad med solarorku, en flest folkid sem byr i kringum okkur hefur ekki rennadi vatn i husunum hvad tha heitt vatn. Flestir thurfa ad saekja vatn i brunninn hinu megin vid gotuna thar sem ad thad tharf ad bada sig, thvo thvott, og saekja vatn til neyslu. Thannig ad i hvert sinn sem eg labba thar fram hja eru konur, born og karlar ad bada sig thvo thott og saekja vatn fyrir kvoldid. Thad er lika serstakt til thess ad hugsa ad thad er folk sem fer um med einka bilstjora, notar farsima, og getur farid ad sja nyju Matrix myndina i bio a medan thad er folk sem byr i kofun vid ana og tharf ad bada sig thar, sem thydir ad thad er ad bada sig i skolpi folksins sem hefur allt. Thetta eru algjorlega tveir heimar; sem eg fekk ad upplifa nuna i vikunni thar sem ad eg var theirrar anaegju adnjotandi ad hjalpa til vid radstefnum sem fjalladi um reproductive health kvenna sem bua vid aðstæður þar sem ad rikir stridsastand. Tharna var saman komid folk fra flestum londum Asiu til thess ad reyna ad stofna til samstarfs til thess ad hafa meiri ahrif a svaedinu i motun stefnu i thessum malum. A radstefnunni var mikil ahersla logd a ad heilstaedra adgerda vaeri throf og einn af adal thattunum sem hafa ahrif a slaemar adstaedur kvenna thegar kemur ad reproductive health er fataekt. A thessari somu radstefnu kostadi maturinn fyrir hverja manneskju 2200 ruplur og radstefnan var a tveimur af flottustu hotelum i Kathmandu. Nu skulum vid bera thetta saman vid konurnar sem thessir radstefnu gestir voru liklega ad tala um, konur sem vinna vid ad hoggva til grjot til ibudabyggingar thar sem ad thaer fa um 10 ruplur fyrir hverja korfu sem thaer fylla og thaer na kannski ad fylla sex korfur a dag thar sem ad thaer thurfa ad fara langt til thess ad selja hverja korfu. Sem sagt manadarlaun upp a um thad bil 1600 ruplur. Radstefnan var audvitad ekki alvond thad er bara svo threytandi ad heyra somu hlutina aftur og aftur, somu gagnrynina sem hefur verid i gangi sidast lidin 20 ar eda svo um ad thad se mikilvaegt ad vera i tengslum vid folkid sem a ad adstoda og ad thad se naudsynlegt ad thad taki thatt i verkefninu. Thvi midur tha virdist thad vera thad eina sem margir gera their gagnryna en gera svo ekkert, fara a milli radstefna og segja somu hlutina aftur og aftur, en thad gerist ekkert. Thad er eins og allar thessar throunarstofnanir seu ekkert annad en stofnanir sem er engin leid ad breyta. Hlutunum er bara gefin ny nofn en ekkert breytitst. Fyrir utan allt thetta tha var radstefnan alveg hrikalega illa skipulogd. Thad var eins og engin vaeri viss um hvad aetti ad vera ad raeda og leggja aherslu a thannig ad thad var audvitad miklu erfidara ad komast ad einhverri nidurstodu, eg geri rad fyrir ad thad verdi gert a naestu radstefnu sem verdur liklega alveg jafn dyr. Annars var thetta god reynsla ad sja hvernig svona hlutir fara fram og thad var fullt ad folki tharna sem hafdi margt ad segja og mikla reynslu, vid verdum bara ad vona ad eitthvad ad thessu nai ad nalgast grasrotina. Thad var einnig frekar mikid ad gera i sidustu viku, eg for i atvinnumalaraduneytid sem og innflytjendaskrifstofuna og eins og venjulega tha voru engin skjol a hvorugum stadnum og tho ad thad seu tolvur til stadar tha hefur enginn gefid ser tima til ad faera thessar upplysingar inn. Ekki ad thad se eitthvad skritid midad vid hvad folk faer borgad fyrir ad vinna a thessum stodum. Eg get vel skilid ad folk geri bara akkurat thad sem thad kemst upp med og ekki meira. Annars var dalitid serstakt ad thegar eg kom i atvinnumalaraduneytid tha sa eg ad thad var eitt af theim byggingum sem hofdu verid sprengdar i Agust, eg tok eftir thvi thar sem ad eg stod fyrir utan og horfdi inn gat eg horft a folkid sitja vid skrifbordin og vinna thar sem ad veggirnir hofdu splundrast. Einni voru engir gluggar i flestum skrifstofum thar sem ad their hofdu brotnad. A manudaginn og thridjudaginn for eg i brudkaup med Banu sem er yfir programminu herna en systurdottir hennar var ad giftast. Thetta var vist typiskt Bramhin brudkaup. Vid byrjudum a thvi ad maeta klukkan 9 a manudagsmorgni til thess ad sja trulofunar athofnina og borda godan mat. Brudgumin og brudurinn skiptast a tika og blomakronsum og sitja svo hlid vid hlid a medan allir lata taka af ser myndir med theim og fedur theirra gefa ollum tika. Brudurinn og brudguminn virtust frekar stressud og þeim virtist ekki lida neitt ofsalega vel. Vid komumst lika ad thvi eftir ad hafa spurst fyrir ad thetta var brukaup sem hafdi verid skipulaggt eingongu af foreldrunum og thar med talid hverjum thau vaeru ad fara ad giftast. Thau fengu nu samt sem adur ad hittast tvisvar fyrir brudkaupid thannig ad thau voru bara nokkud heppin midad vid thad folk sem er ad hittast i fyrsta skipti a brudkaupsdaginn. Okkur finnst thetta audvitad vodalega skritid, en kannski er ekkert verra ad byrja ad kynnast eftir brudkaupid thetta fer audvitad mikid eftir thvi hvernig vid sjaum ast og hvad vid teljum vera mikilvaegt i sambondum. Audvitad er thetta samt vont thar sem ad erfitt er fyrir folk serstaklega konur ad fa skilnad thad er ad segja ef thaer eru Bramhin og chetri og ef thaer verda ekkjur ungar tha thurfa thaer ad vera i hvitu alla sina aefi og geta til daemis ekki tekid thatt i hatidar holdum thar sem ad thaer eru taldar boda ogaefu.
Vid forum ekki i trulofunarpartyid um kvoldid en naesta dag maettum vid fyrir utan hotelid til thess ad sja thegar brudgumin kemur til ad saekja brudina, vid gatum ekki verid vid sjalfa athofnina thar sem ad heillvaenlegur timi fyrir hana var klukkan 1 eftir midnaetti og vid vorum allt of threyttar til thess ad a sja thad, thetta eru lika svo rosalega langar athafnir ad tho ad thaer seu mjog ahugaverdar tha verda thaer frekar leidinlegar til lengdar.
Annars vard Liz thritug a laugardaginn thannig ad sa dagur var skipulagdur ut i ystu aesar vid byrjudum a thvi ad fara i bio klukkan 9 um morguninn, thar sem ad vid fengum 50% afslatt og thegar myndin var buin hofdum vid allan daginn fyrir okkur. Eg og Liz asamt nokkrum af Nepolsku stelpunum sem bua a hostelinu skelltum okkur a Kal Ho Na Ho sem vid vorum bunar ad bida eftir ad sja sidan vid komum hingad svo mikil var eftivaentinginn. Myndin skartar einum vinsaelasta leikar Bollywood i dag Sha Rhu Khan sem ma ekki rugla saman vid Sai fali Khan eda Shalman Khan og nei their eru ekki skildir. Sha Rhu Khan er svo mikill sjarmor ad meira ad segja allir stakarnir i bioinu aeptu og skraektu thegar hann birtist a tjaldinu. Eg aetti kannski ad taka fram ad strakar voru I miklum meirihluta i bioinu sem kom mer mjog a ovart thar sem ad eg var buin ad stimpla thessa mynd sem "stelpumynd" sem synir bara vel hvad eg tharf ad losa mig vid fastmotadar hugmyndir um kynimyndir. Til thess ad gera langa sogu stutta tha var myndin alveg frabaer og eins og venjulega tha bregst Bollywood ekki, litfogur, gribandi log dramatiskur endir sem kitladi tarakirtlana, eg held bara besta Bollywood myndin sem eg hef sed en eg hef ekki sed svo margar thannig ad kannski thydir thetta ekkert rosalega mikid. Um kvoldid var svo farid i party haldid til heidurs afmaelisbarninu og voru allir sammala um ad thad hefdi heppnast vel thar sem ad afmaelis barnid sofnadi klukkan 10 i sofanum innan um allt folkid og bar thad thess merki ad henni hlyti ad hafa lidid vel. Jaeja eg held ad eg se buin ad skrifa alveg nog. Godar stundir

Snjórinn er kominn til Íþöku! En það er barasta allt í fína lagi þar sem að ég er kominn á vetrardekkin. Ameríkanar hafa ekki enn fundið upp vetrardekkin enn, en þess í stað keyra þeir á All-Season dekkjum sem er drasl. Heilsársdekkin eru hvorki góð á sumrin né veturnar! Þar að auki eru þau gerð til að endast í 60,000 mílur eða svo og eru því alveg grjóthörð sem hjálpar alls ekki í bleytu eða snjó. Ég er semsagt brautryðjandi í vetrardekkjanotkun hér í bæ, sem snjóar meira í en á meðalvetri í Reykjavík. En það er ekki þrautarlaust að fá skipt um dekk hér því það tekur umþaðbil klukkutíma, án gríns, og kostar miklu meira en heima. Ég fór á nokkra staði og þurfti frá að hverfa því þeir vildu panta fyrir mig tíma næsta föstudag?? Djísess, maður mætir á hálftómt verkstæði og þeir treysta sér ekki að skipta um dekk fyrr en eftir viku! En þetta ræðst semsagt af því að þeir þykjast vera að skoða allskyns atriði í undirvagninum meðan þeir skipta um dekk. Til dæmis er ég núna þess fullviss um að bremsurnar á bílnum eru OK, en hins vegar eru original demparar á bílnum? Ég gapti náttúrulega þegar maðurinn sagði mér að dempararnir væru original, og það væri því líklega gott að skipta. Bara svona eins og það væri eitthvað prinsipp að vera ekki með original dempara. Ég bað manninn að sýna mér hvað það væri að dempurunum sem orsakaði það að hann taldi ráðlegt að gefa mér þessa viðvörun, en það var fátt um svör. En svona er bílabransinn hérna í US, það er gert ráð fyrir að maður sé alger idiot og reynt að svindla öllum fjandanum úr manni. En þrátt fyrir að bíllinn sé orðinn nokkra ára gamall er ég þess fullviss að það sé bara þónokkuð um original hluti í honum. Iðnaðarmannageirinn hér í USA virðist vera frekar steiktur og vera mestmegnis bölvaðir svindlarar og incompetent aular. Það er náttúrulega vegna þess að maður þarf ekki að læra neitt til að verða iðnaðarmaður hérna, til dæmis get ég auðveldlega lýst því yfir að ég sé bæði rafvirkji, rakari, og bifvélavirki án þess að nokkur geti sagt eitthvað út á það. Eina leiðin til að meta hvort fólk er gott í sinni grein eða ekki er að lesa c.v. – ið.
Á fimmtudag var farið í Turkeyveislu í boði Cornell og étið á sér gat til að halda upp á þjóðarmorð á indíánum! Helvíti gott það, bara þessi fíni Turkey. Á föstudag tók ég þátt í mesta verslunardegi í USA, daginn eftir thanksgiving. Ég, sem nonresident alien, tók náttúrulega minn þátt í að styrkja stoðir kapítalismans og keypti fullt af fötum á bargain prís. Eftir þetta þarf ég að setja kortin í frystin því ég er blankur, djö!

Þá er þessu ráðstefnuveseni lokið að sinni, jibbí. Á laugardaginn fórum við áleiðis til New Jersey, sem er stærsta stripmall í heimi. New Jersey er semsagt einskonar úthverfi fyrir New York City með endalausum verskmiðjum og búðum. Allt byggist á bílnum, ekki einu sinni hægt að labba 500 metra vegalengd því það eru að minnsta kosti 3 hraðbrautir sem maður þarf að komast yfir. En það sem kannski vekur mesta athygli er að Kópavogur bliknar hreinlega í samanburði því það er hvergi eins auðvelt að villast og í New Jersey, alger frumskógur. Um kvöldið var svo farið á Ítalskan veitingastað sem aðalega virtist vera mikið attraction fyrir mafíósa, sem Jersey er fræg fyrir, þarna koma Mafíósarnir með fjölskyldurnar og éta á sig gat af pasta. Á Sunnudag var síðan vaknað snemma og ferðinni heitið á ráðstefnuna. Síðan líður dagurinn frekar tíðindalaust með því að maður labbar inn og út úr einum af þessum 16 samhliða sessions, fær frítt kaffi og með því annað slagið, borgar 20 dollara fyrir hádegismat sem er turkeysamloka með chips!!!! hittir einhverja sem maður kannast við og svo framvegis. Á sunnudagskvöldið var síðan hápunktur ráðstefnunnar, það var farið í Central Park í Tavern on the Green, þar sem kvöldmatur er vel yfir 100 dollara á mann, og við fengum þetta líka fína hlaðborð og opinn bar. Þegar allir voru orðnir fremur vel í glasi var síðan farið aftur í rútu og aftur í verksmiðjuparadísina. Á manudaginn var svo stóra stundin runnin upp, ég hélt fyrirlesturinn fyrir svona 30 manns eða svo, og olli hann ansi miklum orðasennum og reiði sumra viðstaddra. Sem betur fer voru þónokkrir með mér í liði og því var ég ekki einn um að bægja reiðilestrinum frá mér, bara helvíti gaman þetta, en nú er alveg ljóst að í framtíðinni ætla ég að mæta vel lesinn á alla fyrirlestra hjá þeim sem reiðastur var og böggast. Muhahahaha, djöst jú veit bögger! Eftir þetta húllúmhæ var svo bara spennufall það sem eftir var dagsins, hlustað á fyrirlestra og spjallað svolítið meira. Um kvöldið var farið á þennan fína Indverska stað með yfirsýn yfir manhattan og jafnvel Indverjarnir voru bara helvíti sáttir. Á þriðjudaginn var dagskráin búin um 2pm og þá var farið í smá bíltúr til að villast í New Jersey en síðan var bara brennt til Iþöku.
Í dag er bærinn að tæmast vegna Thanksgiving átveislunnar sem fer fram á morgun, sem er síðan fylgt með Thanksgiving verslunarbrjálæði á föstudaginn þar sem allir vakna klukkan sex um morguninn og fara í mollið, ekki ég takk fyrir. Ég skelli mér líklega í Kalkún í Cornell en annars verður dagurinn bara tekinn rólega, aðeins að taka smá pásu eftir allt þetta ráðstefnubrjálæði.

Þá er stundin runnin upp fyrir næstu ráðstefnu. Við ætlum að leggja í hann á Toyjaranum um 2 í dag og fara sem leið liggur í New Jersey. Ráðstefnan er 3 dagar, sunnudagur til þriðjudags og ég er með fyrirlestur á mánudagsmorgun. Þetta er svakalega fjolmenn ráðstefna, fullt af sessionum í gangi í einu. Maður ráfar um milli sala og reynir að finna eitthvað sem er áhugavert en þar sem að hver fyrirlestur er aðeins 10 mínútur, þá er oft ansi erfitt að skilja til hlýtar hvað er að gerast. Best er að horfa á invited presentation sem er um 40 mínútna langir, því þá fær maður miklu betri yfirsýn yfir efnið. En þetta er svo sem allt í lagi, maður kynnist slatta af fólki og borðar sæmilegan mat í þrjá daga. Vonandi gengur fyrirlesturinn eins vel og í París, en nú er ég reyndar að fjalla um annað efni. Við erum á helvíti fínu hóteli, þó svo að staðsetningin mætti vera örlítið betri. Á sunnudagskvöld er svo reception á Tavern on the Green í Central Park í New York City. Flott það.
Annars er mjög áhugavert að fylgjast með fréttum heima á íslandi þessa dagana, þá sérstaklega í sambandi við alla þessa bankaskandala. Dálítið fyndin umræða, sérstaklega að heyra Forsetisráðherra skammast yfir því hvernig bankarnir eru að íhlutast í viðskiptageiranum. Einmitt það sem stjórn hans hefur verið fræg fyrir að gera, í gegnum bankana, þegar þeir voru í ríkiseign og svo stórfyrirtæki með sterk stjórnmálatengsl við Sjálfstæðisflokkinn. Decode var nú eitt dæmi þess. En það sem setur mann hljóðan í þessu samhengi er hversu svakalegar upphæðir var verið að tala um, 400 milljónir fyrir einn mann í bónus, hvaða geðveiki er þetta? Ég bara spyr hvað hafa þessir menn gert sem verðskuldar slíkar upphæðir? Þeir halda líklega að þeir séu komnir á eftsta þrep kapítalismans. Og svo náttúrulega stóreykst virði bankanna frá því að ríkið gaf þá á síðustu misserum, við erum ekkert að tala um neina svakalega viðskiptatakta hérna af hendi þessara ágætu manna. Þannig að nú er bara spurning um að átta sig á raunveruleikanu: Það er hvergi annars staðar eins dýrt að eiga viðskipti við banka eins og á Íslandi. Til dæmis þá borga ég (hér í USA) ekki neitt fyrir að vera með bankareikning, ekki neitt fyrir debetkort, ekki neitt fyrir að versla með debetkortinu, ekki neitt fyrir að vera með kredidkort, ekkert ársgjald ekkert færslugjald ekkert þjónustugjald osf. Einu skiptin sem ég borga eitthvað fyrir að nota peningana mína er þegar ég tek út peninga í öðrum hraðbanka en mínum eigin banka. Og hana nú, ekki reyna að segja fólki að það sem gengur og gerist heima sé bara alveg eins og annarsstaðar. En jú, það er rétt sem þeir segja að þjónustan í bönkum er betri heima, gjaldkerarnir eru í flottari fötum og hafa flottari tölvuskjái. Give me a break, við þurfum nýjan banka.

Sjö nö parleva fransei! Jamm ég er kominn aftur á Stjúp-fósturjörðina. París rúlaði náttúrulega feitt, og Fransarinn fékk fullt hús stiga eftir þessa mögnuðu ferð. Alltaf gaman að heimsækja “Old Europe” eins og Rumsarinn kallar thad, fokkens idiot. Á þriðjudag var vaknad snemma morguns og pakkad nidur og svoleiðis og síðan var bara tekin strollan til Syracuse til ad fljúga til Detroid þaðan sem vid flugum til France. Ég var náttúrulega tekinn i ofur-skoðun a flugvellinum i Syracuse, þeir rifu allt uppúr töskunum mínum, og gengu svo langt að hrista nærfotin mín til að tjékka a sprengiefnum eda einhverju slíku, sídan var þessu bara hrúgað oní aftur og mér sagt ad fara til fjandans. Þessir kanar eru svo snargeðveikir að það nær ekki nokkri átt. Síðan tók við löng bið í Detroid og að lokum var síðan flogið til Parísar, í tótal um 20 tímar á ferðalagi. Jibbí. En ég náði smá svefni í flugvélinni og var eldhress þegar við komumst til parísar. Fyrsta daginn (miðvikudagur) var bara labbað um, kíkt á signu og svona áttað sig á hlutunum. Að sjálfsögðu drukkið chocholade og Expresso í óhófi, og borðað góðan mat. Á fimmtudag byrjaði svo ráðstefnan, ég byrjaði á því að læra á metró og svo gekk mér bara sæmilega að komast leiðar minnar, fyrir utan það að maður var alltaf smá tíma að átta sig hvar maður er þegar maður kemur upp úr metró. Meikaði það allavega á réttum tíma. Ráðstefnan var fín, nokkuð stíft prógram en samt langur hádegismatur sem betur fer. Maður kynntist fullt af fólki og lærði margt. Á kvöldin var síðan farið út að borða og svo á kaffihús, semsagt tveir fullir dagar af ráðstefnuveseni. Ég hélt síðan fyrirlesturinn á föstudag og það gekk bara mjög vel, fékk góðar undirtektir og fullt af spurningum. Merkilegt nokk held ég að mér hafi hálft í hvoru verið boðinn póstdokk í Bohr institude í Köben undir lok ráðstefnunnar, við sjáum til með það. En allavega góður félagskapur og góður matur. Um helgina var síðan tekið til við að skoða parís af miklum móð, við fórum í svona grófa yfirlitsferð um borgina, löbbuðum heil ósköp. Skoðuðum Champs Elysees, Louvre (að utan), Les Halles, Pompeidu, Sigurbogann, Fórum upp í Eiffel, Fórum á d´Orsey, löbbuðum um latínuhverfið, Notredam osf. Semsagt fullt að gera og mikið labbað. Frábær matur og góð stemming, París er alveg stórkostleg, jafnvel svona á haustin, ekkert vesen og ekkert stress. Á mánudag var síðan farið af stað til Charles de Gaulle, og eftir nokkrar yfirheyrslur komst ég um borð í flugvélina og meikaði það loksins heim um miðnætti á US tíma. Nú er bara að sjá hvort maður meiki það á næstu ráðstefnu á laugardaginn, Púff.

Eg aetla ad byrja a thvi ad koma med nokkrar tilkynningar. I fyrsta lagi MS i.e. mjolkursamsalan tharf ad laera ad bua til almenninlega jogurt, eg held ad Gudni kjaftur aetti ad senda nefnd til Nepal til thess ad laera ad bua til ferska thykka og bragdmikla jogurt ekki thetta thunna sull sem their selja heima. Herna getum vid skroppid ut i bud og keypt leirpott fullan thessari lika bragdgodu jogurt, ja reyndar ekki her i Kirtipur eg tharf ad fara til Kathmandu en starfsfolkid byr stundum til sina eigin jogurt sem baetir thad upp.
I odru lagi tha er straeto kerfid her i Kathmandu alveg frabaert, eg fer bara ut a horn herna i Kirtipur og bid i mesta lagi i fimm minutur og straeto er kominn. Straetoin fra Kirtipur fer inn i midbaein og svo er haegt ad taka adra i allar attir. Thad er lika haegt ad velja um nokkrar gerdir ad farartaekjum til thess ad ferdast innan borgarinnar, thad eru audvitad venjulegir straetoar, svo eru thad minibuses sem eru eins og sendibilar thar sem ad haegt er ad troda um thad bil tolf manneskjum ef ekki fleiri, madur heldur ad thad komist ekki fleiri fyrir en their baeta alltaf fleirum inn. Sidan er einnig haegt ad taka Tuk Tuk en thad eru thrihjola bilar sem eru umhverfisvaenir og taka um thad bil 8 manns. Ef madur er mjog efnadur tha er haegt ad taka leigubil og i raun eru their ekki mjog dyrir 250 fra midborginni til Kirtipur sem er alla vega half tima ferd. Ef madur er adeins niskari tha er haegt ad taka Rickshaw sem eru adeins odyrari en leigubilar en eg maeli ekki med theim fyrir langar vegalengdir thar sem ad thad eru engir demparar og goturnar i Kathmandu eru ekki mjog godar if you get my drift. Flestir leigubilarnir eru litlir bilar, sem er gott thar sem ad thad er svo mikil mengun herna, thad er dalitid serstakt ad einu storu bilarnir suv´s eru i eigu INGO’s og NGO’s thaer stofnanir sem aettu ad vera medvitadar um umhverfid og reyna ad nota umhverfisvaenni farartaeki.
Fyrst ad eg er byrjud a yfirlysingunum tha er her ein I vidbot: Eg dyrka Hindi myndir, audvitad eru thaer mismunandi en thad er eitthvad heillandi vid ad horfa a spennumynd med gedveikt macho hetjum sem allt i einu fara ad syngja alveg hrikalega vaemin log. Allt folkid er audvitad alveg ofsalega fallegt og their eru sko ekkert feimnir vid ad vidurkenna ad thad er thad sem skiptir mali thar sem ad flestir leikararnir geta ekki sungid og thykjast bara syngja. Thad er dalitid ahugavert ad i flestum thessara mynda eru karlar alveg eins hlutgerdir og konur eins og konurnar eru their bara tharna til thess ad vera fallegir, thad eru alls konar skot ad korlum sem eru ad dansa I rigningu rennblautir og hristandi hausinn eins og their eigi lifid ad leysa og their syna orugglega alltaf adeins betri hlidina. Eg veit ekki alveg hvort ad thad se eitthvad betra ad baedi karlar og konur seu hlutgerd en thad er alla vega svona i nuinu, adur en madur fer ad hugsa um hvad thessar myndir eru hladnar stadalymindum, er einhvers konar anaegja ad sja menn hlutgerda eins og konur. Eg horfdi meira ad segja a Hindi hryllingsmynd um daginn, ymindid ykkur Scream fyrir utan thad ad folkid talar Hindi, byr a Indlandi, og af og til byrja adalsoguhetjurnar ad syngja og dansa. Jaeja eg skil ykkur eftir med thessa mynd i kollinum.
Godar stundir

Ég tel mig þá vera tilbúinn fyrir Parísarferðina á þriðjudag, búinn að gera tvo fyrirlestra, annan fyrir París og hinn fyrir ráðstefnu viku eftir að ég kem til baka. Í dag var síðan æfing fyrir ráðstefnuna hjá reasearchgrúppunni og fór það bara vel fram. Síðan er maður auðvitað búinn að fjárfesta í ferðabók um París, og er ad skipuleggja ferðina í hnotskurn. Ég hef nú bara þrjá daga til að skoða mig um þannig að maður reynir nú bara að stikla á stóru held ég, og svo að sjálfsögðu það mikilvægasta er að borða góðan mat. Helgin er nokkurn vegin opin í annan endann þessa stundina, þó svo að búið sé að ákveða að skella sér á Matrix-inn, þrátt fyrir afleita dóma. Ótrúlegt hvað hollývúddarinn nær alltaf að klúðra annars ágætum hugmyndum. Ætli maður reyni ekki að hitta vini og kunningja eins og venjulega en mest megnis bara að slaka á fyrir Frakklandsferðina og kannski æfa sig svolítið fyrir fyrirlesturinn.
Jaja hef það ekki lengra að sinni.

Hann á afmæli í dag
hann á afmæli í dag
hann á afmæli hann pabbi
hann á afmæli í dag.

Til hamingju með daginn.

Enn ein sorgleg helgin á enda! Föstudagurinn var sérlega slakur svona miðað við að það hafi veriði Halloween. Ég komst ekki úr vinnunni fyrr en seint um kvöldið og var því lítill tími til að standa í búningagríni. Við Kalli ákváðum að skella okkur á Varamannabekkinn (benchwarmers) og horfa á mannskapinn í búningum yfir nokkrum bjórum og frönskum. Búningarnir voru með besta móti þetta árið, flestir fraternity gaurarnir í bænum voru í drag-galla og flestar sorority stúlkurnar í hórugalla!! Bara gaman það, enda ljómandi fínn dagur til að gera sig að fíbbli. Á laugardaginn var tekið heldur betur á því á labinu og aldrei þessu vant var barasta gerð vísindaleg uppgötvun, og sú ekki af smærri skalanum (held ég allavegana amk þangað til ég hitti prófessorinn á morgun). Ég get náttúrulega ekki sagt hvað það er en ég er bara nokkuð vongóður þessa stundina, kannski maður stefni á Nóbelinn eftir 2 ár? Jahérna!
Á laugardagskvöldið var síðan farið með Kalla og Skúla í partý hjá Linguistics deildinni, enda qualiferar maður í slík partý með því að kunna íslensku, óskabarn þjóðarinnar. Við droppuðum reyndar við hjá Ella á leiðinni til að kippa honum með, en það er bara ekkert fútt í honum lengur enda bara í rólegheitunum með kærustunni að horfa á einhverja þætti um house-makeovers!! Partíið var reyndar frekar fyndið, fólk enn í búningunum, nema við leppalúðarnir. Þetta linguistics lið er náttúrulega allt stórfurðulegt, við hittum til dæmis einhverja konu sem hafði farið á Harry-Potter ráðstefnu og var að presenta paper! Ég gafst frekar snemma upp á þessu partístandi og fór bara heim. Sunnudagurinn var síðan ferlega týpiskur, fór að versla, þvoði þvott og skipti um olíu á Toyjaranum. Svo er nefnilega mál með vexti að Toyjarinn er slæmur með að brenna olíu og ég er því búinn að vera að prófa mismunandi gerðir olíu til að sjá hvort ég geti eitthvað gert þetta skárra. Við Mike skiptum saman um olíu á bílunum okkar og spörum morðfjár með því, það er nefnilega þannig hérna í bandaríkjunum að olíuskipti er ekkert smámál. Maður fer á Jiffi-lube og fær “Signature Service” fyrir 30 dollara, þar bíða 5 manns eftir manni og vinna allir í einu í bílnum, allir að skipta um olíu??? Meðan maður bíður sér maður þessa aðgerð í gegnum glugga og hlustar öskrin á milli þeirra, alveg svakalegt kommósjón út af engu! Það er bara eins og það sé verið að setja saman geimflaug, slík er einbeitingin. Síðan er maður dreginn inn á gólf og þarf að hlusta á skýrslu um hvað þeir þóttust hafa gert og hvað maður sé vondur bíleigandi. Sérstaklega er alltaf verið að bögga mann yfir lofthreinsaranum, jafnvel þó hann sér glænýr og gefa í skyn að það sé nú heldur betur kominn tími til að skipta. Síðast þegar þeir tóku þetta númer á mig var ég búinn að keyra 5000 mílur á lofthreinsaranum og átti semsagt 15000 eftir, þegar ég tilkynnti manninum það leit hann á mig eins og ég væri einhver glæpamaður, en fór svo að sýna mér PVC ventilinn sem öllu jöfnu þarf bara ekkert að vera að vesenast í. Síðan þykjast þeir hafa tjekkað á öllu mögulegu og ómögulegu, en eftir að hafa fylgst svolítið betur með þeim þá er það bara að skipta um olíu og setja rúðupiss á bílinn, og svo náttúrulega að hafa hátt.
Í kvöldmat var síðan íslensk ýsa á boðstólunum, steikt með hvítlauk og engiferi og með því. Jamm maður er ekkert að láta þetta einmenningslíf vaða með sig í gönur!

Af mer er allt gott ad fretta, thad er buid ad vera heilmikid um ad vera um
helgina thar sem ad Tihar onnur staersta hatid Hindua herna er buin ad vera i gangi sidan a fimmtudaginn. Fyrsti dagurinn er fyrir krakur, thad er ad segja thau tilbidja krakur vegna thess ad thaer takna daudann. Naesti dagur er svo til thess ad tilbidja hunda en their eru standa vord um hlid daudans. Vid gerdum ekki mikid fyrsta daginn nema ad fara til Kathmandu til ad kaupa ymislegt dot til thess ad geta gert puja, eda tilbedid hundana daginn eftir. Thad er ad segja Liz keypti dot fyrir hundana thar sem ad hun er mikill hundavinur og hefur eiginlega tekid ad ser alla hundana her i Kirtipur. Eitt sem eg hef kannski ekki minnst a eru allir villihundarnir herna i Kirtipur, their eru lika i Kathmandu ut um allt. Their liggja fyrir utan verslanirnar og heimahus og fa mat sem folk hendir. Their eru ekki notadir i neitt og eru ekki gaeludyr en einhvernveginn lifa their af. Thad er dalitid fyndid ad alltaf thegar eg les lysingar a truar hatidum eda einhvers konar hatidum tha virdist allt vera svo gamallt og ekkert hefur breyst thad er dalitid eins og folkid sem verid er ad tala um se fast i akvednu tima skeidi. Aftur a moti thegar eg gekk um gotur Kathmandu og sa alla hlutina sem voru til solu til thess ad
audvelta folki undirbuninginn fyrir hatidina tha ser madur hvad hlutirnir hafa breyst. Alls stadar var folk ad selja blomakransa sem eru notadir til thess ad gefa tika og saelgaetid og avextirnir sem er gefid sem forn faest tibuid i pokkum thannig ad folk getur keypt allt i einu. Kathmandu var mjog litfogur og skemmtileg yfir hatidirnar oll hus skreytt med blomum og ljosum og endalaus fjoldi af folki ad undibua hatidina. Thetta var eins og Thorlaksmessa heima a Islandi nema audvitad miklu fleira folk og auk jola ljosana voru blom hangandi a husunum, bilum og dyrum. Daginn eftir voknudum vid snemma til thess ad gefa hundunum tika (raudur punktur a ennid) og tilbidja tha. Vid byrjudum a thvi ad gefa hundunum tika og svo settum vid blomakrans um halsinn a theim og ad lokum gafum vid theim hrisgrjon og kjot ad borda a laufdiskum. Thetta var mjog skemmtilegt og ahugavert alls stadar thar sem vid forum voru blomaskreyttir hundar, eg held ad their hafi bara haft gaman ad thessu thar sem ad their fengu fullt af mat. Allan laugardaginn voru krakkar og alls konar klubbar ad koma i heimsokn og syngja og dansa fyrir okkur til thess ad fa pening, saelgaeti og avexti. Vid urdum audvitad ad dansa lika thannig ad vid gerdum okkur ad fiflum en eg er svo sem ordin von thvi thar sem ad eg geri thad bara med thvi ad ganga um goturnar herna, thad er ad vera utlendingur. A sunnudaginn hjalpudum vid til vid hrisgrjona uppskeruna thad er ad segja med thvi ad skera nidur litinn hrisgrjonakur i eigu CNSP. Thad var mjog gaman en frekar erfitt thar sem ad eg er ekki von thessari hreyfingu, vid notudum sigd til thess ad skera nedst a plontunni og sofnudum thvi i bunka og svo thurftum vid ad threskja grjonin af plontunni. Grjonin eru svo thurkud i solinni og svo send i myllunna til thess ad thar sem ad hidid er unnid i burtu. Vid audvitad drukkum te i pasum og svo fengum vid bjor og eitthvad Nepalskt vin sem var alveg agaett, vid hefdum audvitad att ad fa hrisgrjona bjor eda chang eins og thad er kallad en thad var ekki til thannig ad vid urdum ad saetta okkur vid Tuborg og San Miquel en thad auk Carlsberg er eini bjorinn sem haegt er ad fa herna. Thetta var alla vega i fyrsta skipti sem eg hef fundid a mer fyrir hadegi en thar sem ad eg er ekki i mikilli aefingu tha tharf eg ekki mikid til thess ad verda naestum thvi drukkinn. I dag er eg ad borga fyrir manudaginn thar sem ad eg thurfti ad borda mat sem eg hefdi aldrei bordad annars og nuna er eg ad drepast i maganum. Dagurinn var samt mjog skemmtilegur og ahugaverdur. Thessi dagur er kalladur Bhai Tika thad er brodur Tika og a thessum degi tilbidja systur braedur sina. Eg og Liz forum til konu sem vid hofum kynnst her i Kirtipur til thess ad sja hvernig thetta fer fram. Thessi kona lifir vid nokkud serstakar adstaedur thar sem ad hun hljopst a brott med eiginmanni sinum sem er ekki algengt a medal Newari en thad er ethniskur hopur sem eru Hinduar og eru frumbyggjar Kathmandu dalsins. Nu er thad thannig tho ad madurinn hennar byr og vinnur i Pokhara og hun byr hja fjolskyldu sinni ekki hans. Hann sendir ekki pening heim til thess ad stydja hana og tvaer daetur thannig ad hun er i raun ein a bati. Ja hun er reyndar ekki ein a bati thar sem ad hun byr hja eldri og yngri mommu sinni en thad thydir ad fadir hennar var giftur tveimur konum og svo bua alla vega thrjar systur hennar tharna sem og einn yngri brodir. Alla vega tha fengum vid ad sja alla athofnina og taka thatt i henni sem var svolitid skritid og svo audvitad urdum vid ad borda allt sem var borid fyrir okkur.
Eg er buin ad skrifa allt of mikid eins og venjulega thannig ad eg laet thetta duga.

101 Reykjavík var alveg sæmileg landkynning, þó svo að kanarnir eigi ferlega erfitt með að horfa á eitthvað sem kemur ekki frá hollywood. Málið er að þeir þykjast vera rosalega opnir fyrir einhverju nýju en þegar öllu er á botninn hvolft þá er það bara Baseball og Hollywood sem kemst að. En 101 vann heldur betur á þegar líða tók á myndina. En það sem þeim fannst verst var að þurfa “read the movie” semsagt að lesa subtitles!!!! COMMON! Á laugardaginn var síðan söðlað um og gerð stórhreingerning á pleisinu, enda kominn tími eftir nokkra mánaða leti. Ég ákvað að prófa amerísk húsráð og nota Edik til að hreinsa sturtuna og það virkaði svona líka helvíti vel, nú tími ég ekki að fara í sturtu á næstuni. Annað merkilegt húsráð er að setja matarsóda inn í ískáp til að losna við lykt af illa lyktandi mat osf. merkilegt nokk, og svo er nátturulega að nota matarsóda og jafnvel edik til að hreinsa alla skapaða hluti, til dæmis ad hreinsa rúður með edikki! Jamm þetta lærir maður hérna í USA.

Á laugardagskvöldið var síðan farið á létt djamm með Skúla og Kalla. Við enduðum á einhverjum bar og horfðum á Yankees tapa Baseball World Series fyrir Florida! Mér er alveg sama því að ég hélt með Boston Red Sox, muhahhaha, sem töpuðu fyrir Yankees í æsispennandi undanúrslitum, En Red sox hafa ekki unnið síðan þeir seldu Babe Ruth til Yankees á árum áður. Annars var lítið um stórafrek um kvöldið, Skúli náttúrulega sankaði að sér kvennfólki með ógurlegum persónutöfrum, sem gerði það að verkum að við Kalli urðum af kurteisissökum að halda uppi samræðum við vinkonur Skúla, og eins og venjulega fóru samtölin út í að útskýra af hverju Grænland heitir Grænland og ísland ísland, goddamn ef ég er ekki orðinn þreyttur á þessari lummu. Ég skal þó um síðar verði hafa uppi á þeim grasasna sem kom þessum upplýsingum inn í Amerískt samfélag. Síðan var aðeins flakkað um Collegetown og reynt að komast inn á einhverja staði en það var bara svo geðveik traffík, enda homecoming og football leikur við Brown University. En um kvöldið gerðust þau undur og stórmerki að klukkan 3 um nóttina varð klukkan 2!! Semsagt kominn vetrartími. Ég lýsi hér með yfir því að það verður mitt ævistarf að finna upp leið til að láta þetta sama gerast um hverja helgi, því þá getur maður farið á djammið á laugardagskvöldum, komið seint heim og svo bara vaknað á skikkanlegum tíma á sunnudag, snilld!

Á sunnudag var síðan lítið gert annað en að fara í verslurnarleiðangur og þvo þvott og lesa fimmtu Harry potter bókina. Um kvöldið fór ég síðan í mat til Sathya sem vinnur með mér á labbinu, hann bjó til þennan líka dýrindis indverskan mat. Gallinn er hins vegar sá að maður er hálf high og lightheaded eftir að hafa étið öll þessi krydd, enda eru flest þeirra ávanabindandi og nátengd alls kyns efnum sem öllu jöfnu teljast til ofskynjunarlyfja (er ekki ad grínast með þetta, kíkiði bara á Google). Hlýtur að vera eintómt partý að búa á Indlandi.

Dúd, í gær fékk ég mér barasta flensuna í sprautuformi. Þetta hef ég ekki gert áður en taldi það vissara í tilefni þess að ég verð á stöðugu ráðstefnustandi þangað til ég kem heim um jólin. En allavega fékk ég þennan týpíska verk í sprautusvæðið og smá chills í gærkveldi, það sem maður leggur ekki á sig fyrir vísindin!! Ameríkanarnir eru ekkert smá fyndnir með svona samt, maður byrjar á því að fylla út eitthvað svakalegt form í þríriti sem segir að manni hafi verid gerð grein fyrir öllum áhættuþáttum sem völ er á í sambandi við það sem verið er að gera. Síðan fær maður að hitta einhverja hjúkku, sem tekur á manni blóðþrýsting og hita og eitthvað svoleiðis, jafnvel þó að það tengist ekki á nokkurn hátt því sem er að gerast, síðan ef maður er heppinn fær maður að hitta lækni í 2 mínútur, en í flestum tilfellum er það bara Nurse practitioner sem hefur réttindi til að skrifa upp á lyf og svoleiðis. En það sem ber hæst nátturulega er að maður fær alltaf eitthvað nammi í lok heimsóknarinnar, í gær fékk ég súperstationeraðann sleikjó!

Helgin hefur ekki verið skipulögð út í ystu æsar enn, en búið er að ákveða að horfa á 101 Reykjavík heima hjá Mike í kvöld. Veit svo sem ekki hvort það sé besta landkynningin en við sjáum bara til. Einnig er verið að spá í að horfa á Scary Movie 3 sem er að koma út, bara svona til að taka hlutverk sitt sem ruslahaug hollýwúdd alvarlega. Annars var Mike að kaupa sér þetta líka geðveika hjól, helvíti flottan Racer, og nú langar mig líka, djö... En hugsast getur að við skellum okkur í síðasta hjólreiðartúr ársins, og förum í kringum eitthvað af þessum blessuðum vötnum, ef hitastigið fer yfir 60F. Sem betur fer er Mike ekki kominn með nýja hjólið, ef svo væri myndi hann gersamlega steikja mig á gamla fjallahjólinu.

Annars er best að lýsa því yfir hérmeð að ég og Ása ætlum að taka þátt í Reykjarvíkur(hálf)maraþoni næsta sumar. Jamm og já, pís of keik. Og skora ég á alla vini og kunningja til að gera slíkt hið sama.

Helgin var ákaflega sorgleg í þetta skiptið, eins og svo oft áður reyndar. Á föstudaginn var förinni heitið á Hlöðuna (Big Red Barn), og síðan var farið heim að glápa á vídeó, Clint Eastwood kom ekkert sérstaklega sterkur inn sem leikari og leikstjóri. Á laugardaginn var síðan tekið hressilega á labinu, eitthvað verið að reyna að sortera úrvinnslu gagna fyrir næstu grein, sem verður að þessu sinni í minni kantinum og kannski ekki í eins virtum Journal og sú síðasta. Það er samt fínt að reyna að koma þessu út áður en maður gleymir algerlega hvað var verið að gera, þetta eru nefnilega gögn sem ég tók á mínum fyrstu 1,5 árum hér og því ekki seinna vænna en að drífa þetta í birtingu. Á laugardagskvöldið fór ég með Kalla, Ella, Skúla, Sabrinu og Mike út að borða á mexíkanska staðinn. Fengum þessar líka finu Quesadilla. Eftir það var mér öllum lokið og fór bara heim að sofa eftir langan vinnudag.

Á sunnudag fór ég með Kalla og Ella í smá verslunarleiðangur. Við fórum í bargainbúð dauðans, TJ-max og keyptum okkur þessi líka fínu merkjaföt á núll og nix. Ég keypti mér tvær peysur og tvær skyrtur, allt Calvin Kline eda Ralph Lauren. Mér er nátturulega alveg skítsama þó að þetta sé hugsanlega síðan í fyrra eða hittífyrra. Eftir verslunarbaráttuna var svo farið á Makkarann til að sjá hvort að ekki væri hægt að koma sér upp magakveisu fyrir vikuna. Það tókst ekki, en maturinn var samt vondur. Eftir allt þetta var svo aftur skellt sér í vinnuna og nokkrar Structure Functions skoðaðar.

Í gær fengum við þetta fína blíðskaparveður hérna í Íþöku og þá var farið í Tennis með Mike, Söndru og Eve. Við spiluðum þenna fína tvenndarleik sem fór nátturulega þannig að við Sandra unnum með yfirburðum, helvíti góður leikur. Við spilum tennisinn í völlum við Ithaca High School, þar meiga allir spila og meira að segja eru vellirnir flóðlýstir og alles. Svona er nú gott að búa hérna í US of A. Eftir leikinn gaf ég Mike far heim, en hann er í þeirri furðulegu aðstöðu að búa 15 mílur frá Iþöku og þar sem kona hans var farinn heim var fátt um fína drætti til að komast heim, því síðasti strætóinn fer klukkan 5pm!! Sjaldan sem maður getur hampað íslensku almenningssamgangnakerfi en eftir að búa hér prísar maður sig sælan. Fyrir farið fékk ég týpiskan amerískan kvöldverð, það er Macaroni and Cheese, sem er einn mesti djöfuls viðbjóður sem ég hef nokkurntíman smakkað, ætla ekki að borða það á næstunni. Það magnaða er að flestir ameríkanar lifa gersamlega eingöngu á MacandCheese og peanut butter á hvítu brauði með sultu, furðulegt að kaninn hafi komist til tunglsins á sínum tíma!!

Thad er gott ad vera komin aftur til Kirtipur og geta byrjad ad vinna ad
krafti, kominn timi til. Ferdin gekk vel vid flugum til Lukla en thad er 40 minutna flug thangad fra Kathmandu. Flugvollurinn thar er mjog serstakur thar sem ad hann er i halla thannig ad thad hjalpar flugvelunum sem eru ad lenda svo ad thaer thurfa ekki svo mikid plass sem og flugvelunum sem eru ad taka a loft thar sem ad thaer fara nidur hallann og svo ut i dalinn. Vid vorum sex i hopnum sem forum i gonguna Eg, Amanda, Liz sem er resident coordination hja CNSP, Jan sem er ad gera doktorsrannsokn a fullbright styrk, Steve sem er ad gera mastersrannsokn i acriculture fra Cornell og konan hans Nicole. Steve, Nicole og Amanda eru ekki komin heim, Amanda aetlar ad fara eins langt og hun kemst en hun tharf ad koma aftur thann 12. Steve og Nicole aetla til Base Camp og svo halda afram og fara hring sem virdist vera mjog skemmtileg ganga. Ferdin heppnadist mjog vel, vid fengum gott vedur allann timann og storkostlegt utsyni. Vid byrjudum a thvi ad ganga fra Lukla nidur til Phading sem tok adeins thrja tima. Umhverfid var mjog olikt thvi sem eg sa i Mustang thar sem ad allt var mjog bert, i stadin voru hlidarnar skogi vaxnar og mikill grodur. Eg var audvitad svo heppin ad vakna med kvef og hosta fyrsta daginn og eg var liklega med einhvern hita sum kvoldin. Eg fann mest fyrir slappleika snemma a morgnanna thegar eg var ad byrja ad ganga og svo seint a kvoldin sem betur fer tha var eg betri thegar lida tok a daginn og eg nadi ad hitna. Annars var eg i alveg agaetu formi, madur tharf audvitad ad passa sig ad fara ekki of hratt vegna haedarinnar svo ad madur fai ekki altitude sickness. Gangan var erfid, eg held ad eg hafi gengid a esjuna svona tiu sinnum thessa atta daga en thad var svo gott ad finna likamann reyna a sig og vera i svona storkostlegu umhverfi. Eg aetla ad reyna ad fara i dags gongur um Kathmandu dalinn um helgar til thess ad halda mer i formi og svo gongutura i Kirtipur thess a milli. Svo eg haldi afram med ferdasogunna vid endudum seinni daginn i Namche Bazar sem er i raun midstod ferdamanna a thessu svaedi thorpid er fullt af gistiheimilum og thad er meira ad segja haegt ad kikja a email thar en thad kostar samt 20 rs a minutuna svo ad madur eydir ekki miklum tima a netinu. Vid thurftum ad eyda einum degi i Namche til thess ad venjast haedinni thannig ad vid forum i dagsgongu yfir i thorp sem heitir Kumjhung utsynid var storkostlegt og eg sa Everest i fyrsta skipti. Thad var samt thad langt i burtu ad eg sa bara thrihyrnings laga toppinn Lahotze og Ama Dablan voru fyrirferdameiri thar sem ad thau eru naer, Ama Dablan er mjog fallegt, litur ut eins og Buddha i hugleidslu eda Svinxinn eftir thvi hvernig litid er a thad. Vid lentum i dalitid serstokum umraedum thennan dag. Daginn eftir forum vid til Thangboche sem er i raun Klaustursstadur umkringdur gistiheimilum. Vid reyndar gistum i litlu thorpi 20 minutur i burtu thar sem ad skolpkerfid i Thangboche tholir ekki mikinn fjolda af folki. Thetta var agaetis gistiheimili nema ad kamarinn var frekar ogedslegur thannig ad naesta dag heldum vid adeins afram upp og gistum i Pangboche. Planid var ad fara til Pheriche nema ad eg var svo slopp af kvefinu og hosta ad eg akvad ad fara ekki langt afram og vera svo bara i Pangboche og slappa af. Vid tokum svo tvo daga i ad fara til baka til Lukla fyrst fra Panboche til Namche Bazar og svo thadan til Lukla. Thetta voru miklu lengri dagar en eg bjost vid og erfidari ganga eg var buin ad gleyma ad vid hofdum farid nidur nokkud brattar hlidar lika ekki bara upp a moti. Thad sem mer fannst kannski serstakt vid ferdina fyrir utan storkostlegt umhverfi var hvad thad voru margir ferdamenn a leidinn thad var eiginlega alltof mikid af theim. Thad var lika otrulegt hvad fair baru sina eigin bakpoka, flestir vorum med burdarmenn og gengu bara med dagpoka. Thad vaeri kannski i lagi ef folk vaeri med edlilegan farangur, en sumir burdarmennirnir voru ad bera kannski 70kg fyrir tvo einstaklinga og their voru ekki bara med bakpoka heldur hjolatoskur og duffel bags. Thad voru lika mjog storir hopar sem ferdudust med tjold og thad er sko ekki haegt ad sitja a jordinni thannig ad burdarmenn voru ad flytja upp stola og bord svo folkid gaeti nu setid almennilea. Yak Uxar voru einnig notadir til ad flytja upp alls konar drasl baedi fyrir ferdamenn og almennar birgdir. Burdarfolk var lika ad bera almennarbirgdir a milli stada alls konar naudsynjar thar sem ad thad er ekki haegt ad flytja neitt tharna upp eftir a annan hatt. Uxarnir juku spennuna i ferdinni til muna thar sem ad madur vildi ekki verda fyrir theim thegar their foru framm hja thannig ad madur reyndi ad vera sem lengst fra theim. Jaeja eg aetla ekki ad hafa thetta lengra ad sinni. Eg hef ekki getad
komist i tolvu fyrr en nu thar sem ad talvan her hefur verid med eitthvad
vesen en thad aetti allt ad vera komid i lag nuna.

Jarlaskáldið (Nóri) minnti mig á gömlu góðu grænu úlpuna sem eitt af mínum fyrstu prinsippum í commenti vid síðustu grein. Ég man mæta vel eftir þeirri snilldar úlpu og líður ekki sá dagur er hvarmar mínir vætast af söknuði. En það minnir mig líka á grænu úlpuna hans Nóra sem var upp á sitt besta á sama tíma og mín græna úlpa. Gott ef þær sitja ekki saman á æðsta virðingarstalli úlpa á himnum.

Um helgina var heldur betur söðlað um. Á föstudaginn var kíkt á The Italian Job hjá Mike og Ali, og var steiktur fiskur borðaður með. Myndin var alveg ferlega léleg, svona ein af þeim myndum sem er gerð þannig að það sé hægt að búa til flottan trailer og ekki meir. Þannig að ef þið viljið sjá myndina er bara best að sjá trailerinn og látta lengri útgáfuna eiga sig.

Á laugardaginn fór ég í brúðkaup hjá kunningja mínum í Flugvélaverkfræðinni. Þau Mark og Molly giftu sig í Ukranian Orthodox kirkju í næsta bæ við Íþöku. Athöfnin var mögnuð upplifun, hún var vel á annan klukkutíma og fór mestur tíminn í að þylja upp Guðs orð á einhverri mixtúru á Úkraínsku og Amerísku. Presturinn þuldi upp í þaula og fólkið (sem vissi hvað átti að gera) svaraði prestinum síendurtekid, “God have mercy”, “Amen” síðan var farið með faðirvorið sjö sinnum og þess á milli sagði presturinn eitthvað sem ég skildi ekki en endaði þó jafnan á “forever and ever-er” (spurning hvort “ever” stigbeygjist? og er það þá, ever, ever-er, ever-est? gott ef að málfræðingar sem lesa þessa síðu geti ekki skýrt þetta út fyrir mér). Síðan var ferðinni heitið í reception, þar sem gert var lítið úr brúðhjónunum í dágóðan tíma, og svo etið. Mikið stuð það.

Á sunnudeginum var svo ákveðið að sjá aumur á íslendingum í Íþöku og því farið með þá í smá bíltúr. Við fórum í Watkins Glen sem er í um 45mín akstri frá Íþöku, það er svona gil sem maður getur gengið upp með, um 1,5 mílur eða svo. Á leiðinni heim var reynt að stoppa í vínsmökkun, en svo leyst nú víngerðarmönnunum á okkur félaganna að okkur var vísað á dyr undir þeim formerkjum að það væri búið að loka. Við trúum því nátturulega ekki rassgat og erum búnir að fæla grívens hjá Better Business Bureau. En í staðinn kíktum við á Taughanok falls, sem er myndarlegur foss í nágrenni Íþöku.

Það ber nátturulega hæst þessa dagana að ég búinn að fá grein birta í Journal of Fluid Mechanics (hún kemur sennilega ekki út fyrr en 2004 samt sem áður). Mín fyrsta grein til þessa, og jafnframt vonandi sú síðasta! Þar að auki er móðir mín orðinn formaður MS félagsins eins og heyrst hefur í á öldum ljósvakans í dag eftir hatramma baráttu. Góðar stundir.

Í dag braut ég næstsíðasta prinsippið, af þeim prinsippum sem ég man eftir að hafa lýst yfir opinberlega. Svo var mál með vexti að kollurinn var að verða ansi loðinn og því ekki seinna vænna að drífa sig í klippingu. Hingað til hef ég ekki farið í klippingu í USA af prinsippástæðum því að ég nenni ekki að vera með sítt að aftan eða vængi, en þess í stað hefur Ása séð um að rýja mig með lambaklippum reglulega. En svo bregðast krosstré, eins og Arnbjörn íslenskukennari sagði þegar ég minnti hann á að 3E hefði heyrt hann syngja labamba á einni árshátíðinni 1993 þegar beðið var um göngufrí. Ég labbaði mér niður í Collegetown í morgun og fór inn á Studio 108 þar sem að einhver gaur á fimmtugsaldri með gullkeðjur og aflitað hár og ljósabrúnku gaf mér þessa líka fínu klippingu fyrir 12 dollara, auk þess sem maður þarf víst að borga tips á klippistofum!!! (what the fokk?). En samt sem áður var þetta bara með betri klippireynslum því hann byrjaði á að stytta hliðarnar með kambinunum fræga en síðan baraasta þvoði hann mér um hausinn og klippti síðan rest með skærum, eitthvað sem íslenskir klipparar ættu að læra. Af þessum sökum er ég ekki með kláða frá helvíti eftir öll fínu hárin, thumbs upp, Amerika-Ísland 1-0.

En síðasta prinsippið (að undanskildum öllum hinum sem eru augljós eins og það að hata toyjotur, þó svo að ég keyri á einni) hangir enn, og það er nátturulega að vera ekki með GSM. Og skal ég fyrr dauður liggja og éta hattinn minn á meðan áður en ég tek þátt í svoleiðis bransa, já heyrið þið það allir (Gunni, Elli, Skúli, Kalli og svo skal lengi telja) sem eruð að reyna fá mig yfir á “the dark side” og hana nú.

Ég heyrði að Ása er kominn til byggða eftir frækna göngu upp á Everest, að því er sagan segir, þannig að Everest ferðasagan hlýtur að fara að láta á sér kræla.

Eg var að komast að því að ég fer líklega á einhverja ráðstefnu í París í haus. Nánar tiltekið um miðjan Nóvember. Það hljómar bara djöfulli vel finnst mér, ekki oft sem maður hefur sjens á slíkum lúxus. Ekki það að það sé yfir höfuðu eitthvað geðveikt stuð á svona ráðstefnum, yfir höfuð er það bara alls ekkert gaman. En það hlýtur að vera þess virði að skella sér til Parísar, amk bara til að fá sér góðan mat, því maður hefur varla tíma til neins annars á svona ráðstefnum. Við förum líklega 3, einn prófessor og tveir nemendur. Síðan er önnur ráðstefna í New Jersey, 21 nóvember. Hana nenni ég alls ekki á. Ég fór á slíka ráðstefnu í fyrra og varð fyrir frekar miklum vonbrigðum með þetta ráðstefnuvesen, hvað þá að vera í New Jersey, haettulegasta borg í Bandaríkjunum!

Það er gaman að heyra af því að kunningjar manns eru smá saman að blanda sér í flokk málsmetandi folks. Sem ómagi í landi frelsisins hlýtur það að vera ákaflega gleðjandi tíðindi. Sem dæmi má nátturulega sérstaklega nefna Arnór sem er ný orðinn Jeppaeigandi með meiru (til hamingju) og þar með óvinur Kyoto bókunarinnar. Aðrir kunningjar svo sem Anna og Óskar, Andrea og Brjánn, Kjarri og Laufey, og svo mætti lengi telja eru orðnir húseigendur í hinum ýmsu hverfum bæjarins. Jamm þessu hefði maður ekki trúað, ótrúlegt en satt þá er furðulegt hvað tímanum líður, maður bara veit ekki fyrr en maður er orðinn rammfullorðinn, djísess.

Eg er buin ad afreka thad ad fa mynd birta af mer i blodunum herna i Nepal,
reyndar var thad bara i einu bladi og hopmynd af folki ad komast inn a
syningu myndar a South Asian film festival og thar sem ad eg er haerri en
flestir herna i Nepal sest eg nokkud vel a myndinni. Eg tel thetta samt
vera mikid afrek a ekki fleiri dogum.
Onnur tilkynning; fyrir helgi var eg i 4000m haed yfir sjavarmali ha ha, eg
horfdi a hvita fjallstinda Himalaya fjallanna risa upp ur skyunum.
Svaedid sem vid ferdudumst til heitir Annapurna svaedid og er afmarkad af
Annapurna fjallsgardinum.
Vid komum til Pokhara 17. og áttum svo ad fara thadan 18. til Jomsom en thvi
midur tha tok flugfelgid upp a thvi ad fljuga ekki vegna verkfallsins, en
venjulega tha hafa thau flogid. Vid vorum thvi fastar i Pokhara i thrja
daga vegna thessa. Thad var dalitid serstakt ad upplifa stemninguna i
borginu a medan a verkafllinu stod. Folk to thessu med stokustu ro, thad
voru engir bilar a gotunmum nema herbilar thannig ad folk var bara ut a gotu
ad spjalla eda spila krikkett. Thad voru orfaar litlar verslanir opnar thar
sem ad folk gat keypt eitthvad til ad snarla a. Eg saei Íslendinga i anda
taka einhverju svona a thennan mata eg held ad allt myndi fara i haaloft
folk gaeti ekki setid a ser og slakad a. Annars var thad svaedi sem er
kallad lake side sem er adal turista svaedid ekki allt lokad thar sem ad
thar er mjog mikil oryggisgaesla thvi ad sumarhus kongsins er thar. Vid
forum thangad nidur eftir og forum a bat ut a vatninu og thad var mjog gaman
serstaklega thar sem ad umhverfid er mjog fallegt og vid hofdum gott utsyni.
Annars gerdist oskup litid í Pokhara, vid bara loppudum um og horfdum adeins
a sjonvarpid. Thad var dalitid fyndid ad sja Hindi MTV thar sem ad thad var
eins og eftirliking af venjulegu MTV nema ad folkid var ad syngja a Hindi og
leit ut eins og Indverjar nema audvitad miklu ljosari en allir Indverjar
(thess vegna nota allar stelpur krem nokkud sem heitir Fair and Light til
thess ad lysa upp hudina, thad thykir mjog eftirsoknarvert ad vera ljosari a
horund), eg meira ad segja sa Hindi Spice Girls syngja If you want to be my
lover a Hindi. Og fyrst ad Armann var ad tala um atraskanir, tha eru allar
stelpurnar ordnar jafn mjoar og thaer i vestraena MTV sem gaeti att thatt i
thvi ad atraskanir hafa aukist til muna i Kathmandu, kaldhaednislegt i landi
thar sem 60% folks byr undir fataekramorkum.
Vid komust svo loksins til Jomsom 22. sept. og stoppudum thar i einn dag.
Vid loppudum til Marpha sem er litid thorp i svona eins og halfs tima
fjarlaegd og er thekkt fyrir mjog god epli. Jomsom er i 2900m haed thannig
ad thad er dalitill munur a haed fra Phokara sem er i 900m haed. Vid gengum
svo naesta dag til Kagbeni og tok su ganga svona 4 tima med te stoppi en ef
thad er eitthvad sem einkennir gongur i Nepal tha er thad te drykkjan. Eg
held ad eg hafi aldrei a aevinni drukkid svona mikid te. Eg og Liz fengum
mikla athygli fra konunum i Kagbeni thar sem ad vid vorum i tibesku kjolunum
okkar, eitthvad sem thessar konur nota dags daglega. Vid gengum um thorpid
og af og til vorum vid stoppadar og spurdar hvar vid keyptum tha eda ad eg
fann allt i einu ad einhver var ad koma vid efnid i kjolnum eda litla ullar
teppinu sem vid hofdum utan um okkur. Konurnar voru ekki alveg sammala um
hvort ad theim fannst kjolarnir okkar fallegir eda ekki sumum fannst vid
ekki alveg vera i rettu litunum og odrum fannst teppinn okkar og litil eda
vid of feitar svona eftir thvi hvernig litid var a thad. Annars var alveg
otrulega gott ad ganga i thessum kjolum, ef thad var heitt tha gat eg verid
berleggjud undir kjolnum thar sem ad stuttbuxur koma ekki til greina og ef
thad er kalt tha skellir madur ser bara i sokka buxur.
Fra Kagbeni er haegt ad horfa inn i upper Mustang en thad er gamallt
konungsriki og astaedan fyrir thvi ad eg segi horfa inn i er su ad til thess
ad fara thangad tha thurfa ferdamenn ad borga $100 a dag. Eg held ad eg
lati thad bara duga ad horfa inn eftir.
Morguninn eftir loppudum vid upp i Muktinath. Thorpid er i um thad bil
4000m haed yfir sjavarmali thannig ad thetta ver frekar erfid ganga upp, en
alveg storfenglegt utsyni, og audvitad stoppudum vid og drukkum te a
leidinni. Vid vorum heppin thar sem ad naestum thvi alla gongunna upp var
skyad en thegar vid vorum ad koma til Muktinath tha letti til og vid hofdum
thetta lika fallega utsyni yfir dalinn og svo fjallstindana. Muktinath er
heilagur stadur baedi fyrir Buddhista og Hindua og vid maettum mikid af
pilagrimum a leidinni. Thetta voru eldri borgarar i miklum meirihluta og
sumir buinir ad ganga langa vegalengt til ad bada sig i heilogu brunnunum
sem eru tharna.
A morgun fer eg svo i naesta ferdalag en nu er ferdinni heitid a Kumbhu
svaedid en thad er vid raetur Everest. Maoistarnir vour svo kurteisir ad
gera hle a adgerdum a medan a gongunni stendur thannig ad ferdin aetti ad
vera frekar orugg, ekki thad ad thad se yfir hofud mikil haetta a thessu
svaedi thar sem ad thad eru svo margir ferdamenn tharna.
Thangad til naest

Á föstudaginn var ferðinni heitið á Big Red Barn sem er samkomustaður fyrir Graduate stúdenta í Cornell. Stúdentafélagið býður semsagt Gröddum til að éta ókeypis kartöfluflögur og kók, og þar fyrir utan er bjór seldur 1 dollara, nema þú náir að svara trivial pursuit spurningu rétt, en þá færðu bjórinn fríann, góður díll. Eftir þetta var farið á einhvern undergrad skemmtistað í Collegetown, sem var merkileg lífsreynsla, svona svipað eins og að fara á Astro heima.

Í gær var tekinn nokkra tima Matlab session til að reyna ad leysa thetta annars frabaera vandamal sem eg er ad glima vid i Rannsokninni. Eg er semsagt með þrýstikút með lofti sem tengdur er við stimpil sem a ad hrada 5Kg massa frá 0 til 10m/s eda 36Km/klst, a uþb 1m. Þetta virðist ætla að lukkast hjá mér samkvæmt útreikningunum, þetta verður samt frekar svakalegt þar sem að þegar opnað er a milli tanksins og stimpilsins nær loftið hljóðhraða og heldur honum þar til að þrýstingurinn verður nægur í stimplinum.

Eftir Matlab session var grillað nautakjöt með Ella og Kalla. Síðan var ferðinni heitið í bíó á Lost in Translation með Bill Murray, sem var bara frekar góð. Það bar þó helst til tíðinda að þegar ég kom heim þá var einhver djöfull búinn að stela grillinu mínu. Vil ég þakka viðkomandi fyrir þennan greiða, því nú get ég keypt mér nýtt og stærra og betra grill í vor!

Ég fékk bréf frá Ásu á föstudaginn, hún er kominn aftur á Dormið og skemmti sér vel í gönguferðinni um Himalayas, þrátt fyrir að hafa tafist í nokkra daga vegna verkfalls. Hún gefur fljótlega skýrslu.

Ég var svo stálheppinn að finna þennan fína bolla á gangi mínum á campus um daginn, á honum stendur Cornell Women´s Resource Center – I LOVE MY BODY. Ástæða þessarar áletrunar er nátturulega sú að æði margar stúlkur í Cornell virðast vera illa haldnar af átröskun og anorexíu. Sem dæmi um geðveikina sem viðgengst er að beðið er um beyglur sem búið er að skafa innanúr brauðið og sett sallat í staðinn, og svo er nátturulega sumt fólk sem borðar ekkert í föstu formi, heldur drekkur bara einhver grænmetisseyði. Auðvitað er þetta afleiðing þess steríótýpu brjálæðis sem fjölmiðlar keyra áfram með oddi og egg. Amerískt samfelag er nefnilega snargedveikt ad morgu leiti og virðist nærast á einhverju neyslubrjálæði. Annar hver maður heldur að hann geti ekki étið einn hamborgara á ári án þess að verða 300 kíló, og hinn helmingurinn heldur að þeir verði að éta 2 hamborgara á dag vegna þess að brennslan sé svo hrikaleg, sennilega vegna þess að þeir stunduðu íþróttir á uppvaxtarárunum.

Fyrst ég var byrjaður að spjalla um Ameríska fjölmiðla er best að dissa þá aðeins meira. Að mínu mati eru flest vandamál Amerísks samfélags vaxinn upp úr þessu furðufyrirbæri. Til dæmis má nátturulega nefna svokallað Local News sem eru birtar á flestum Networks stöðvunum og fjalla um nánasta nágrenni. Hér í Íþöku fáum við local news frá Syracuse sem er algert skítabæli. Syracuse er haganlega staðsett þar sem snjó kyngir niður og þar að auki er margfalt kaldara og jafnframt heitara heldur en annars staðar í New York fylki. Allar fréttir sem birtar eru eru um nauðganir, manndráp og slys, þar að auki er farið ofan í hvern detail sem getur ekki verið gott ef maður sér þessar fréttir oftar en 10 sinnum á dag.

Ég var búinn að lofa sjálfum mér því að klára heimadæmin um helgina, en úr því varð nátturulega ekki þar sem ég var svo busy við að horfa á fótboltaleiki og fara í party hjá Skandinavíska klúbbnum. Það var svo sem fínt partí, við fengum þessar fínu ferskvatnsrækur og fullt af síld og svo framvegis, og nátturuleg ákavíti og danskan bjór. Það var mál manna að við íslendingarnir hefðum haldið stemmingunni uppi, og var það sérstaklega vegna frammúrskarandi sönghæfileika Ella. Hann stjórnaði hópsöng á sænsku og kunni helmingi fleiri sænskar drykkjuvísur en svíarnir samtals. Danirnir voru reyndar þjóð sinni til sóma með því að koma með fullan dall af frikadeller.

Gott ef að ég skellti mér ekki bara á Amerískan fótboltaleik í dag. Svo var mál með vexti að öllum erlendum stúdentum í Cornell var boðið upp á pizzu og kók, eftir það var farið gróflega í gegnum reglur leiksins, og þá farið á völlinn (ókeypis). Þrátt fyrir að hafa verið hér í 3 ár hef ég aldrei upplifað almennilega fótboltastemningu fyrr en nú. Manni var gefin alls kyns dót til að veifa framan í andstæðingana, og nátturulega var skylda hvers Cornell stúdents að vera algerlega andsnúinn því sem dómarinn lét út úr sér, svo lengi sem hallaði á Cornell. Til að hafa langa sögu stutta þá sigraði Cornell, Bucknell University 21-19. Það athyglisverða var hins vegar að í hvoru liði voru um það bil hundrað manns, sem reyndist vera vegna þess að helmingur leikmanna var síðar borinn af velli fótbrotnir eða handleggsbrotnir. Auk þess var áhugavert að fylgjast með afrekum klappstýranna, og sýndi þessi reynsla greinilega gildi mynda á borð við Bring It On osf. Voru miklir loftfimleikar stundaðir, og var mál manna að þessar fræknu stúlkur hefðu brosað samfellt í þá 4 klukkutíma, sem þessi leikur stóð (nota bene en leiktíminn er að því er ég best veit um 1 klukkutími, en hinir 3 fara í að setja upp einhver leikkerfi, bera leikmenn útaf eftir árekstra, og færa til viðmiðunarlínur). Þeir Elli, Kalli og Skúli létu sig ekki vanta á leikinn, en Skúli gafst þó upp í miðjum leik enda betur gefinn en við hinir.

Í gær var skellt sér á pöbbarölt með Skúla og Kalla. Ég gerði þau meginmistök að gleyma löglegu skilríki heima og varð það til þess að við urðum að þvælast um allan bæ til að finna stað sem hleypti okkur inn. Það var ekki fyrr en að við hittum á eiganda einhvers staðarins sem ákvað að taka áhættunna á að hleypa mér inn fyrir einstaka góðsemi. Virði ég það mjög við hann hversu brattur hann var að taka þessa áhættu, vitandi það að hinir tveir kunningjarnir eru um þrítugt, og því sennilega ekkert svakalega líklegt að ég sé 19, sérstaklega þar sem allir höfðum við sömu stúdentaskírteinin, og ekki lugu þau um aldur þeirra. En þessi einstaklingur er einn af þeim sem lifir ”on the edge” eins og sagt er hér í USA er tilbúinn að stinga sér í djúpu laugina, þrátt fyrir á móti blási.

Á morgun er stefnan sett á partý á vegum The Scandinavian Club. Mest megnis eru klúbbsvélagar Ameríkanar sem langar af einhverjum ástæðum til að vera Skandinavar, en jafnframt má finna nokkra alvöru Skandinava. Annars erum við Íslendingarnir ekkert par ánægð með þennan klúbb þar sem þetta virðist að mestu leiti vera einhver Svíasamkunda, og erum við að hugsa að stofna sérstakann Íslendingaklúbb til að vega upp á móti Sænskri einvaldsstefnu.

Jaja eg er ad adlagast herna eg er alla vega komin med fot sem eru vid haefi thau kallast khurda Survhal thad er Khurda er i raun kjoll en Survhal thydir buxur, thetta er svona mussa yfir buxum, mjog gaman. eg gat heldur ekki setid a mer og fekk mer Sherpa kj�l til thess ad ganga i en thetta er vist thad besta sem madur gengur i. eg er alveg buin a_ venjast timanum ad eg held en eg er komin med halsbolgu og kvef ut af mengunni en hun er frekar mikil her, thad er ad segja i Kathmandu. Eg hef mikid verid ad sba i ad fa mer einhverja grimu til ad verjast menguninni, thad er til ein sem kallast urban survival en hun er svo ljot, thaer stelpur sem hafa keypt hana lita ut eins og Hanibal Lecter. Eg held eg reyni bara ad finna venjulega skurdstofu grimu.
Thad fer rosalega vel med um mig herna a program husinu, vid byrjum a thvi ad fa sma snakk kl7 a morgnanna chia, avexti og eitthvad svoleidis eins og og nefndi i fyrra brefi. Sidan er dhal bhat klukkan 10 med einhverju graenmeti, klukkan 3 faum vid svo eitthvad snakk og svo er kvoldmatur klukkan 7 um kvoldid. Maturinn er alltaf mjog godur og eg borda endalaust mikid af hrisgrjonum.
Thad er greinilegt ad sumar amerisku stelpurnar eiga pinulitid erfitt med ad vera alltaf rett klaeddar og reyna ad klaeda sig hefdbundid. Theim finnst greinilega erfitt ad losa sig vid fashion sensid. Thetta er lika svolotid erfitt fyrir thaer thar sem ad thaer eru i herbergi med stelpum fra Nepal og geta ekki til daemis hattad sig i herberginu ef nepelsku stelpurnar eru thar. Thetta virdist aetla ad verda sma mal serstakleg vegna thess ad amerisku stelpurnar eiga erfitt med ad taka gagnryni fra herbergisfelogunum. En eg held ad thetta reddist thegar thaer verda vanari thessu.
Mer finnst annars svo skritid ad eg hef enn ekki fengid neitt rosalegt kultur sjokk, kannski vegna thess ad eg var buin ad lesa svo mikid um Nepal ad eg viss nokkurn vegin vid hverju vad ad buast. Gaeti lika verid vegna thess ad eg by her a program husinu sem er med meiri luxus heldur en flest heimili herna.
eg keypti mida til Jomsom til ad fara i gongu, eg akvad ad fara thar sem ad thad yrdi mjog litid ad gera herna vegna verkfallsins og thetta er gott taekifaeri til thess ad sja thetta svaedi. Eg fer i dag 17 sept og kem aftur 23 sept en tha fara amerisku stelpurnar a homestay thannig ad eg akvad ad fara fyrr til baka svo ad eg geti unnid i minu doti.
Eg og Liz, en hun vinnur fyrir programmid er svona Research coordinator eda eitthvad svoleidis, erum svo ad skipuleggja ad fara i gongu yfir dasain. Stelpurnar i programinu fara i svokallada homestay thannig ad thad verdur ekkert ad gera fyrir hana og vegna dasain tha get eg voda litid gert thannig ad vid aetlum ad skella okkur og reyna ad sja sma af Everest.
Annars er thetta dalitd skritid astand herna madur ser hermenn ut um allt og thad er greinilegt ad their eiga ad skapa akvedid oryggi hja folki en mer finnst bara ohuggnanleg ad sja alla thess ungu straka med storar byssur. Thad er lika serstakt hvad madur finnur litid fyrir thvi sem er ad gerast tho ad thad se alltaf eitthvad ad gerast. Maoistarnir virdast mida vid ad setja af stad sprengjur a morgnanna thegar folk er ekki komid i vinnunna en svo eru alltaf einhverjar skaerur a milli hersins og maoistanna a svaedum fyrir utan dalinn.
Eg er ad reyna ad rifja up Nepali og lesa fyrir ritgerdina mina, en eg hef ekki komid miklu i verk. Eg for i gaer og hitti konu sem vinnur fyrir svaedisskrifstofu Save the Children en eg fae liklega internship hja henni vid ad taka vidtol vid folk sem er ad vinna verkefni sem tengjast mansali. Hun getur komid mer i samband vid fullt af folki sem vinnur ad thessum malum thannig ad eg er mjog spennt fyrir thessu. Eg verd ad vinna med annari stelpu sem er intern hja theim og vid toludum vid tvo menn strax i gaer. Thad var mjog ahugavert, annar er ad setja saman gagnagrunn og vefsidu fyrir svaedisskrifstofu Save the Children thannig ad folk getur fundid greinar og skyrslur sem adrir hafa skrifad og laert af theim. Thad var samt otrulegt ad heyra ad folk var ekki duglegt ad nota grunninn ne ad setja upplysingar inn a hann. Thad er nefnilega thannig ad her er svaedisskrifstofa, Save the Children US, Save the Children Norway, Save the Children UK og annad land sem eg man ekki i auknablikinu hvad er og thessar stofnanir eru allar ad vinna i sinu hvoru horninu og einhvernvegin er eg ekki hissa hvad throunaradstod hefur verid arangurs litil ef thetta er svona og allir ad finna upp hjolid aftur og aftur. Reyndar vard eg aftur bjartsyn thegar eg for i seinna vidtalid en thad var madur fra NGO sem heitir Concern-Nepal og einbeitir ser ad barnatraelkun. Their gera ser samt grein fyrir ad thad ekki er haegt se svona ad stoppa barna thraelkun eda vinnur barna thar sem ad thetta er mjog fataekt land sem hefur upp a litid annad ad bjoda. Their reyna ad koma i veg fyrir ad bornin seu misnotud og exploited og fraeda thau um hvada rettindu thau hafa sem og setja i stofn skyla thar sem thau geta laert ad lesa og ymislegt annad sem er gagnlegt fyrir thau en enn haldid afram ad vinna. Thetta virdist vera raunsaett program sem gerir ser grein fyrir thvi ad vinnan er oft eina lifibraud thessara barna og thess vegna tharf ad finna adrar leidir til ad adstoda thau vid ad eiga meiri moguleika i lifinu.
Jaeja eg aetla ekki ad hafa thetta lengra
Asa Gudny

Ég er enn að velta því fyrir mér hvort okkar er í þriðja heims landi, ég í USA eða Ása í Nepal. Þjóðhöfðingjar beggja landa hafa ákveðna sýnt ákveðna einvaldstilburði, hvorugur virðist beinlínis stíga í vitið, og báðir herja þeir stríð gegn hryðjuverkamönnum. Hvorugt landid virðist standa sig vel í að mennta þegna sína, nema þá sem ríkastir eru. Stéttaskipting er trúbundin í báðum löndum, í USA ræður peningaguðinn ríkjum, en í Nepal eru hefðbundnari trúarbrögð. Samt sem áður er annað landið ríkasta land í heimi og hitt eitt það fátækasta. En það sem nátturulega sker úr er að hér í USA hefur fátækasta stéttinn alltaf möguleika á því að meika það (sjáið bara American Idol!), og þeir sem ekki meika það hafa bara ekki áhuga á því! Aðal munurinn á okkar högum núna er að Ása fær morgunmatinn færðann í rúmið og er þjónað til borðs í hvert mál, en að því er ég best veit er ekki slíkum lúxus fyrir að fara hjá mér hér í landi Kapitalismans, djö.

Annars er búist við afskaplega viðburðalausri helgi. Vorrigningarnar eru farnar að taka yfir af sólskininu, þannig að lítið verður um hjólatúra eða Tennis. Ég hef stundað hjólreiðartúra með mikilli áfergju í sumar með kunningja mínum, Mike. Við erum búnir að fara í 5 góða túra upp á síðkastið, og er markmið hjólreiðaklúbbsins að hjóla í kringum vötnin hér í nágreninu. Við erum nefnilega í Fingerlakes region í New York, og bera nöfnin keym af formi vatnanna sem líta út eins og fingur á hendi, að því undanskildu að þau eru fleiri en fimm. Lengsti túrinn mældist 65mílur sem er réttrúmlega 100km, og erum við bara nokkuð stoltir af afrekum okkar. Stefnan er tekin á að fjárfesta í Road Bike, því hingað til hef ég bara notast við gamla fjallahjólið, reyndar á slikkum til að minnka mótstöðuna. Við eigum reyndar eftir stærstu vötnin, sem eru 75mílur og 90mílur.

Fyrst ég var byrjaður að tala um tennis þá er best að lýsa hérmeð yfir sekt minni að því að stela Tennisspaða frá fyrrverandi Íslandsmeistara í tennis, Hrafnhildi Hannesdóttir. Ég fékk spaðann lánaðan í nokkra daga til að sjá hvort ég vildi kaupa hann, en skellti mér svo í PhD nám. Vil ég taka það fram að stefnt er á að borga spaðann við fyrsta tækifæri.

Jæja nú hef ég loksins smá tíma til thess að setjast niður og blogga
svolítið. Ég er loksins komin til Nepal og er að reyna að koma mér fyrir.
Ferdin gekk ágætlega, ég byrjadi á thví ad fljúga til London og Þurfti
ad bída thar í næstum dag, thannig ad ég notaði tækifærið og kíkti aðeins
niður í bæ en ég hafði aldrei komið til London áður. Ég vil hér med
þakka Möddu fyrir þá uppástungu ad eyða þessum klukkutímum í Covent
Garden. þar var nóg um að vera og tíminn leið hratt. þar var ungt
tónlistarfólk að leika tónlst sem og London Chamber Orchestra og svo var
auðvitad markaður í fullum gangi þar sem fólk var að selja handavinnu
ymiss konar. Þessi litli hluti af London sem ég sá var alveg eins og
borgin sem madur fer alltaf ósjálfrátt ad leyta að í Bandaríkjunum en
finnur ekki vegna thess ad flestar borgir þar hafa ekki miðborg thar sem
eru litlar götur med kaffihúsum og fullar af lífi. Þad var ótrúlegt hvad
mér fanst mikill munur á London og New York þad er einhvern vegin meiri
ró yfir London alla vega svæðinu sem ég var á en það gæti líka legið í
því ad thetta svædi er ferðamannastaður. New York en einhvern vegin svo
hröð.

Ég verð að nota tækifærid hér og lýsa frati á Flugleidir, alla vega
miðað vid Qatar Airways. Ég var í risa Airbus þotu við fengu tvær mjög
vel útilátnar máltídir og ég gat valið um bíómyndir til þess ad horfa
á, horfði á Holes og Bruce Almighty, Holes er miklu betri verð ég ad
segja Bruce Almighty var frekar slöpp. Ég hafði auka sæti þannig ad
thad fór vel um mig, en ég gat samt ekki sofid mikið þar sem að ég var
svo spennt. Flugið frá Doha til Kathmandu var styttra og ekki í eins
stórri flugvél en samt miklu rúmari en Flugleidavélarnar og mjög gódur
morgunmatur.

Og núna er ég í Kathmandu eða nánar tiltekið Kirtipur sem er 5 kílómetra
frá borginni og ég veit ekki alveg hvernig ég á að lysa þessu þar sem
að thetta er eitthvad sem ég hef aldrei séð áður. Borgin sjálf er á
sléttlendi en svo eru hlídar allt um kring og Kirtipur fitjar sig upp
eftir einn svona hlíð. Kathmandu er bara ein kaos thað er ekkert
skipulag af því er virdist, ég hef ekki farið thangad ein ennþá
thannig ad ég hef ekki náð ad átta mig á henni. Þad sem ég hef helst
tekið eftir á þessari einu ferð minni inn í borgina í gær er að þad er
vinstri umferð og þad eru engar akreinar, thað sem ræður er stærð
bílsins og að vera nógu duglegur að flauta, en það að kunna að nota
flautuna rétt er spurning um líf og dauða! Reyndar eru kyrnar thað
einasem hefur algjöran forgang á götum borgarinnar þær fá alveg að hafa
sína hentisemi. thað er allt iðandi af lífi og mér leid dálítid eins og
í bíómynd þegar ég keyrði inn í borgina og horfði á mannlífið í kringum
mig og svo hermennina med byssurnar að fylgjast med. Thað er mikid af
hermönnum á götunum en thað er samt eiginlega eina vísbendingin sem ég
hef um ad thað sé róstursamt í landinu.
Jæja læt þetta nú duga, búin að skrifa allt of mikið nú þegar og þarf
að fara að rifja upp Nepali.
Þangad til næst

Ok, Ása er þá komin til Nepal og allt gekk vel á leiðinni, fyrir utan að komast um borð í flugleiðavélina frá Íslandi. Okkar ágæta framsækna flugfélag átti í einhverjum vandræðum með að fljúga með farangurinn hennar og ætlaði að krefjast greiðslu fyrir yfirvigt! Það athyglisverða er nátturulega það að hún flaug með nákvæmlega sama farangur frá USA til íslands, og í rauninni var þetta bara stutt stopp á Íslandi. Þegar það kom í ljós var nátturulega allt í lagi því þá taldist hún til Erlendra viðskiptavina flugfélagsins! Einnig áttu þeir flugleiðarmenn erfitt með að átta sig á því að flugið hennar frá london til Katmandu í Nepal, með stoppi í Doha í Qatar, var ekki innanlandsflug á Englandi! Var henni tilkynnt að ferðin væri í uppnámi ef ekki yrði greiddur út 55þúsund kall í yfirvigt. Common farangurinn var 30 kíló.

Ástæða þessa vesen er nátturulega augljós, Íslendingur hafði semsagt komist í gegnum þéttvafið net flugleiða, og borgað sama verð og útlendingur! Shit!

Fyrst ég er byrjaður, þá langar mér að lýsa algeru frati á “Markaðsfyrirtækið” Icelandair. Allt of lengi hafa Íslenskir skattgreiðendur þurft að standa skil á hallarekstri þessa ríkisstyrkta, ríkisverndaða, einokunarfyrirtækis. Þrátt fyrir alla styrkina og “hagkvæmu lánin” sem ríkissjóður hefur greitt (til að kaupa flugvélar frá einum stærsta vopnaframleiðanda í heimi), teljandi almenningi trú á því að annars munu við upplifa önnur 700 ár í einangrun og vosbúð, getur þetta blessaða flugfélag enn réttlætt fyrir sér að nota Íslendinga til að niðurgreiða sorglegar samkeppnistilraunir á erlendum markaði (hefur einhver séð Sopranos?). Semsagt, ef þú ert Íslendingur (og hefur ekki unnið hja Flugleiðum, þekkir ekki einhvern sem hefur unnið hjá flugleiðum, hefur ekki sofið með einhverjum sem vinnur hjá flugleiðum, osf.) þá er líklegt að maðurinn við hliðan á þér í flugvélinni hafi borgað jafn mikið fyrir miða frá USA til EU með viku stopover á Íslandi (hótel innifalið) og þú fyrir one-way til London. Way to go.

Vonandi taka einhverjir vel stæðir aðilar sig til og kaupa flugleiðir og búa til flugfélag úr rústunum, svona rétt eins og með Eimskip. Niður með Kolkrabbann. Eg fagna sérstaklega nýju framtaki Iceland Express þar sem Íslendingar þurfa ekki að borga tvöfalt meira en útlendingar, og frímiðaklíkuskapur er ekki viðvarandi. Vonandi læra menn eitthvað af olíufélögunum.

Annars er búist við miklum framförum í blogginu þar sem Ása fer að taka við sér, og við erum aðeins að hressast.

Partí Víkend

Við héldum svakalegt partý um helgina til að hylla nýja íslendinga í Cornell og auk þess til að gefa fólki tækifæri til að hitta Ásu sem er skella sér til Nepal, djísess! Íslendingarnir létu ekki á sér standa og fylltu ískápinn (sem eins og flestir Amrískir ískápar er huge) af bjór. Vörutalning í lok partíssins gaf til kynna að Íslensk drykkjumennska hefur dalað nokkuð frá fyrri mælingum (í vor). Okkur láðist samt að bjóða tveimur íslendingum og byðjumst við hérmeð velvirðingar á því, sorry. Nokkrir ameríkanar létu sjá sig i partýinu þrátt fyrir að hafa hlotið varanlegan skaða í fyrra Íslendinga-partýi, þar sem íslenski þjóðsöngurinn var sunginn hástöfum. Var nokkuð um vonbrigði af hálfu íslendinganna fyrir þær sakir að gestgjafarnir bjuggu ekki yfir íslenskri tónlist, var Kalli þar einna hávaðasamastur og saknaði mjög Sálarinnar. FM-hnakkur (er FM ennþá til? og hvað með Sálina?).

Það lýtur út fyrir að íslendingar ætli sér stóra hluti hér í Íþöku, þar sem fjöldinn hefur tvöfaldast, teljast nú um 16, and counting. Það jafngildir um 16000 Ameríkönum (miðað við hina vinsælu höfðatölu) sem er 2/3 af cornell! Semsagt íslendingar i meirihluta í Cornell.

Annars höfum við til þessa fyrirlitið þessa Bloggmennsku og fyrirlítum enn! En við ætlum að láta reyna á þetta í haust meðan Ása er í Nepal, svona til að fólk geti fylgst með ferðum ferðalangsins, og nátturulega viðburðarríku lífi, og afrekum Grasekkilsins.

Þangað til næst,

Við erum komin! Til hamingju.